Cocoslassie
We hebben een nieuw huis gevonden en dat vieren we, niet met champagne maar met een cocoslassie en ice lemon tea. De huiseigenaar is een Molukse die getrouwd is met een Duitser en een kind uit Kalimantan heeft geadopteerd, ze gaat terug naar Frankfurt om er te wonen maar heeft moeite of afstand te doen van haar huis, dat ze met veel zorg en liefde heeft ingericht. We hebben net de laatste knelpunten doorgesproken. Na de Australische huiseigenaar die midden in de onderhandelingen, terwijl wij ons mentaal al in haar huis gevestigd hadden en haar toezegging hadden dat we in haar huis konden als ze terug in Europa was, op een dag een bericht stuurde met: ‘Sorry but house is already rented, I received deposit this morning’ en daarna nooit meer van zich liet horen, en onze huidige die op ons verzoek om korting nadat we zes weken zonder water hadden gezeten dreigde met een rechtszaak en om ons het huis uit te laten zetten, waren we klaar voor gehaaide onderhandelingen en tegelijkertijd bereid zo veel mogelijk borg te betalen om het huis vooral maar vast te houden. Maar de obstakels die hier op tafel kwamen waren dat Alce, de nieuwe huiseigenaar, eigenlijk kerst in haar eigen Balinese huis wilde vieren, en of ze niet langs mocht komen in de zomer, of we dat misschien vast konden leggen in het contract. Of de kinderen niet over lage muurtjes zouden klimmen. Van onze borg zou ze een nieuwe wasmachine voor ons kopen en ze was nog bezig met een tv waarop ook Nederlandse (en Duitse) zenders te ontvangen waren.
Sinds dat bericht van de Australische hebben we veel huizen gezien. De meeste huizen zijn gebouwd om te verhuren, betonnen blokken met een zwembad in het midden en een galerij met kamers eraan vast. Dit huis heeft een Aladdinkamer, een Isiskamer en een kapel op het dak. We zitten vlak bij de skatebaan waar onze kinderen graag heen gaan en veel dichter in de buurt bij alles waarbij we in de buurt willen zitten.
We vieren het dus, al is het contract nog niet getekend, en fantaseren over ons toekomstige jaar.
Cocoslassie: cocosmelk, yoghurt, ijs, vanillesuiker
Locatie: The Daun is vlak bij ons nieuwe huis in Kerobokan. Een mooie zaak tussen de rijstvelden met goede traditionele gerechten en een jonge, Balinese vrouw als eigenaar.