Warung Koemar: Twin Peaksachtige setting om een uur ’s nachts
Het is halfeen en we zijn op een feestje in Sanur geweest – of eigenlijk zijn we er niet geweest omdat het opgegeven adres niet leek te kloppen en de gastheer blijkbaar te dronken was om op onze berichten te reageren –, en rijden binnendoor terug naar huis op de scooter. We hebben honger en we stoppen op de helft om een tent die ik al heel lang wil uitproberen uit te proberen. Hij ziet er fris uit, op een hoek met veel glas met daarop cartoonachtige tekeningen. Midden in Denpasar. Bovendien staat aangekondigd dat ze ‘legendary streetfood’ hebben.
Als je op z’n Indonesisch wil dan krijg je dat ook: fel licht, harde commerciële muziek en een aan de tafeltjes een paar mensen die met hun telefoon bezig zijn, of ze nou alleen zitten of samen. De lage bezetting zal met het tijdstip te maken hebben.
Aan onze tafel komt een meisje in een rood promotiepakje dat ons een drankje wil verkopen dat bestaat uit Red-Bull en vodka, maar dan in een blikje. We willen het niet. Krijgen het te proeven, uit een klein plastic glaasje, tikken het weg maar willen het nog steeds niet. Ze dringt met een glimlach die even zoet is als het drankje zelf nog een beetje aan en vraagt als we uiteindelijk bier bestellen of we zeker weten of we niet toch… Ja, we weten het zeker, dank je. For good luck? Nee, sorry, we vinden het echt heel vies. We lachen, zij ook. Ze heeft de bestelling door en gaat samen met haar vriendin aan het tafeltje naast ons weer in de weer met haar telefoon.
De kaart staat vol met variaties van gebakken banaan, waarvan ik er een kies, met groenetheesaus. S eet rijst met kip en bijgerechten en is heel tevreden. We prijzen ons sowieso gelukkig dat we om halfeen ’s nachts in deze Twin Peaks-achtige setting zijn beland en legendarisch voedsel kunnen eten.
Even later komt een man binnen van wie we denken dat het de eigenaar is, en die eerst ook bevestigend antwoord onze vraag, maar dan toelicht dat hij alleen muziek maakt. Hij knikt naar een podiumpje met microfoon in de hoek in de verder lege zaak. Zijn gitaar staat klaar. Hij zegt dat hij niet zeker weet of hij vanavond nog gaat spelen, maar dat we zeker een keer terug moeten komen voor de band. Dat beloven we.
Bij Koemar hoort ook een kledingzaak, kapper en koffiezaakje, die alleen overdag open zijn. En er staat een veelbelovend bord met Sex, Truck en Rock ’n Roll. Iets om volgende keer te onderzoeken als we al dan niet bedoeld van een feestje worden gebannen.